تو پدرش هستی! قسمت چهارم

سلام چینگـــوهای آبی خودم

بر هر کی که این قسمت را میخواند 

و هرکی که نمیخواند.. 

کلا سلام عرض شــد! 

پس از قرنهـــا(:|) قسمت جدید این فیک حاضر شد  

ینی شیک تجزیه شدم تا نوشتمش 

راستی..عزاداری هاتون هم قبول باشه 

بریــــد ادومه 

حرفــــم نمیاد...خوابم میاد! 

ســـــه هفته س که همه ش احساس میکنم کمبود خواب دارم! 

والا نمیدونم چرا 

برید ادومه   

  

نظــــر یادت نره خواهر من 

پارت های بعد رمزی هستن

( تیکی نوشت:مونده بودم امروز اینو آپ کنم یا نه..ولی خوب..آپش کردم..و این قسمت هم قدری کمه..به بزرگی خودتون ببخشید^_^..راستی، این پارت زیاد خنده دار نیست..میدونید چرا دیه!..ادومه)

 

:قسمت چهارم: 

صدای رعد و برق یا صدای تقه در..

هرچی که بود،خیلی اهمیتی نداشت.. 

چون به هرحال باعث شد لیتوک با شنیدنش از تخت به پایین پرت شه و فحشی نثار -در واقع هیچکس بکنه! 

دونگهه وارد اتاق شد و با دیدن خواهرش که به طرز فجیعی روی زمین پهن شده بود،دستش رو جلوی دهنش گرفت. 

لیتوک،گرچه که مطمئن نبود این کار دقیقا برای جلوگیری از خنده س یا یا به نشان احساس تاسف و تعجب،اما چیزی که بهش اطمینان داشت این بود که الان شدیدا نیاز به کفشای پاشنه بلندش داره..-خوب..هرکسی طبیعتا یه سلاحی داره و پارک لیتوک هم از این قائده مستثنا نبود!- 

دونگهه بالاخره موفق شد حرف بزنه. 

"نو-نوناااااا..خوبی؟!" 

و ثانیه ای بعد،چنان چشم غره ای به سمتش پرتاب شد که مجبورش کرد چند قدم عقب گرد کنه. 

دونگهه ل/ب باریکش رو به دندون گرفت و پوستش رو با استرس جوید..خشم خواهرش تو فرهنگ لغت هرکسی که اون رو میشناخت به کلمه 'مرگ' معنا میشد! 

"نونااااا..من..ببخشید..من برم مدرسه" 

لیتوک سرش رو-که به خاطر برخورد محکمش با زمین به شدت درد میکرد- با دست ماساژ داد و رو به برادرش که داشت حرکت میکرد تا از اتاق بیرون بره،گفت: 

"نهار خوردی؟!" 

دونگهه لبخندی پهنی زد و با سرعتی عجیب کنار خواهر ضرب دیده ش نشست. 

"خوب آره..یکم کیمچی.." 

لیتوک موهای برادرش رو آروم بهم ریخت. 

"باشه..برو دیرت نشه!" 

و با لبخندی برادر کوچیک ترش رو تا دم در همراهی کرد. 

و بعد از اینکه در رو بست،خمیازه ای کشدار کشید و پشتش رو خاروند. 

اصلا نتونسته بود بخوابه. 

ذهنش درگیر بود..و همینطور دلش.. 

نمیدونست که چرا ولی درگیر بود.. 

نمیدونست که چطور ولی درگیر بود.. 

نمیدونست که چه کسی..

شایدم میدونست.. 

کلافه پوفی کرد و رفت تا کمی رامن بخوره. 

******** 

دونگهه دستانش رو باز کرده بود و کنار دوستش روی جدولا قدم برمیداشت.   

"خب که چی؟!" 

"نمیدونی این یعنی چی؟!" 

"اوه،به خاطر خدا دونگهه!دست بردار.." 

دونگهه با دلخوری روشو برگردوند و دستاشو توی همدیگه قلاب کرد. 

هیوکجه محکم به پیشونی خودش زد..هضم 'یه دونگهه ی در حالت قهر' از هضم 'یه دونگهه ی در حالت معمولی' واقعا کار سخت تری بود! 

"یا لی دونگهــــــــــــــــه!" 

دونگهه یکدفعه روشو برگردوند و به چشمای دوستش خیره شد. 

هیوکجه آب دهنشو قورت داد..مثل..یه..ماهی-مرده..بهترین توصیفی بود که در اون لحظه میتونست از دونگهه داشته باشه! 

قدم بعدی لی هیوکجه -در واقع-ماست مالی حرفای چند لحظه پیشش بود! 

"خوب..بیا فرض کنیم که نونا واقعا مشکوک میزنه..الان میخوای چیکار کنی؟" 

دونگهه دستشو زیر چونه ش زد و متفکرانه زمزمه کرد: 

"تحقیق!" 

و هیوکجه پوکرفیس شد. 

******** 

کلافه با پاهاش ضرب گرفته بود و در همون زمان، مشغول شکوندن قلنج انگشتاش بود..ظاهرا امروز قرار بود که مشتش خیلی به کارش بیاد.

اون احمق چیزی حدود هفت دقیقه و پنجاه ثانیه دیر کرده بود. غیر قابل بخشش بود!!

جهت خالی نبودن عریضه، منو رو برداشت و نگاهی به اون انداخت. خب،شاید هم پرستیژی بود برای دخترایی که داشتن ازش عکس مینداختن! 

از دور کلاه شناور در حرکتی رو دید. 

تشخیص اینکه چه کسی داره زیر اون کلاه مسخره شناور در حال حرکت راه میره، برای کیوهیون چندان سخت نبود! 

"دیر که نکردم؟!"

کیوهیون نگاهش رو از منو نگرفت. 

" هشت دقیقه و چهارده ثانیه! "

سونگمین محکم به پیشونی خودش زد و آهی کشید.

کیوهیون بالاخره دست از سر منو برداشت. 

" بازم که همین تیپ مسخره رو زدی! "

سونگمین صندلی رو با مهارت خاصی چرخوند و روش نشست. 

" امروز سرم خیلی شلوغه! باهام چیکار داری؟"

کیوهیون با سوءظن به دوستش خیره شد. 

" دیشب خونه نیومدی؟!"

" نه؛ تو اونجا دختر برده بودی! "

کیوهیون برای حفظ آبرو در ملا عام، از زیر میز لگدی حواله سونگمین کرد و زمزمه کرد:

"خفه شو سونگمین!"

و بعد حتی آرومتر از قبل ادامه داد:

" دیشب چه اتفاقی افتاد؟ "

سونگمین لبخند پلیدی زد.

"اوه! پس قضیه اینه!"

چشم غره ای که کیوهیون به طرف سونگمین پرتاب کرد، ناخودآگاه دهنش رو باز کرد.

" خب،راستش..دیشب ما با هم تو بار مشغول بودیم...برای اولین بار بود که میدیدم انقدر م/ست کردی..حالت خیلی خراب بود..یکم بعدتر، یه دختر جوون که به نظرم تا حدی خوشگل بود، اومد و کمی دورتر از ما نشست و.. بعد هم تو یکدفعه بلند شدی و دستش رو گرفتی و از بار بردیش بیرون. "

کیوهیون، با خشمی بی نظیر،دهانش رو باز کرد تا چیزی بگه؛ اما توسط سونگمین متوقف شد. 

" هی،تو که احیانا انتظار نداشتی جلوت رو بگیرم؟!خودت میدونی که موقع مس/تی غیرقابل کنترل میشی! "

کیوهیون -ناچارا- سری تکون داد.

"حالا باید چیکار کنم؟ اگر دختره بخواد برام دردسر درست کنه.."

سونگمین با خونسردی حرف کیوهیون رو کامل کرد.

" توی مطبوعات آشوب به پا میشه..بین طرفداراتون هم حتما مشکل پیش میاد..آنتی فن ها هم که.."

و به طرز خطرناکی-که به تازگی از فیلم ها یاد گرفته بود- زمزمه کرد:

"کی آر وای در خطره!"

کیوهیون به افق روبه روش خیره شد..درهر حال، واکنشی بیشتر از اون بین این جمعیت امکان پذیر نبود!

سونگمین، لیوان قهوه ای رو که سفارش داده بود از گارسون گرفت و بی تفاوت ادامه داد:

"البته،دوست//دخترت رو هم نباید از قلم انداخت!"

قهوه کیوهیون به گلوش پرید و به طور وحشتناکی شروع به سرفه کرد.

حس ششمش خبر از دردسر عظیم پیش روش میداد..

دوست دخترش،

ریووک و یسونگ،

طرفداراش،

آنتی فن ها،

مطبوعات..

"یا مریم مقدس!"

سونگمین شگفت زده به دوستش خیره شد.

"اوه..من دارم آثاری از ایمان رو توی رفتارت میبینم!"

دستشو زیر چونه ش زد و با اشتیاق ادامه داد:

"بگو ببینم دیشب چی شد!"

کیوهیون با نگاهی که جمله 'تو یه احمق هستی' رو تفهیم میکرد، به سونگمین خیره شد و با تاسف گفت:

"اگر میدونستم دیشب چی شده که توی اسکول رو اینجا نمیکشوندم!"

"نکته ظریفی بود!"

سونگمین سرش رو تکون داد و بعد با شیطنت به کیوهیون خیره شد.

"دیشب..با اون خوشگله..شیطونی که نکردی؟"

و بعد، دومین لگد حواله سونگمین شد.

کیوهیون خودشو جلو کشید و آشفته زمزمه کرد:

"احمق میخوای آبرومو ببری؟"

سونگمین سری تکان داد.

"این هم نکته ظریفی بود!"

کیوهیون محکم به پیشونی خودش زد.

"نمیدونم عاقبت دوستی با تو میخواد به کجا بکشه.."

و قهوه اش رو سر کشید.